EEN REIS IN BOLIVIA 1988

EXIT

36

30

20

10

SORTIE

Blanca, dus wij keerden op onze schreden terug. Hier werden we echter doorge­stuurd naar Anzal­do, dat niet ver meer zou zijn. Geen probleem, dachten wij. Maar de weg werd snel slechter en na enkele kilometers leek het ons niet verantwoord nog verder te rijden. We waren inmid­dels enkele "Vados" (door­waadbare plaatsen in riviertjes), doorgereden, die af en toe verraderlijk diep waren. En je moest deze weg immers ook weer terug. In dit geval betekende het, dat ik tussen stenen en kuilen over een paar honderd meter achteruit moest rijden, wat toch wel enerve­rend te noemen was.

Het terrein leende zich er niet voor een tent op te zetten. We reden naar Cliza om te overnachten. Eerst was er wel een hotel, later niet. Via San Benito kwamen we aan in Punata. Hier kwamen we er achter, dat een verblijf voor de nacht "aloga­miento" genoemd wordt. In Cliza zal men ongetwijfeld ook een alogamiento gehad hebben.

Om het alogamiento te bereiken moest ik een smal bruggetje oversteken, die de indruk wekte niet onderhouden te zijn. Hoewel ik inmiddels al wat ervaring in benarde situaties had, vormde dit bruggetje een aardige uitdaging, waar ik overigens niet op zat te wachten.

Voor Bs 15,- hadden we de be­schikking over een kamertje met een dak van tentzeil en twee bedden, die keurig opgemaakt waren. Er was zelfs een warme douche. Aan de douchekop zat een elektrische verwarmingsin­stallatie, die met een hefboompje ingescha­keld kon worden. Bij verkeerde behandeling zou je geëlektro­kuteerd kunnen worden, zoals mij bijna bleek. Ik stond te trillen op mijn benen. Was dit het gevolg van de schok of de schrik?

Bij het vierkante plein, de Plaza, vonden we een eethuis­je, waar je voor Bs 5,- een cena (avond­maal) had.

donderdag, 4 augustus.

We konden tanken in Punata. Nog even gingen we het stadje in. Achter de vierkante Plaza, zoals alle wat grotere plaatsen schijnen te hebben, bevond zich de markt. Het was nog erg vroeg, maar we konden al koffie met een broodje krijgen voor Bs 1,-. De koffie smaakte naar kaneel, wat mij wat verwonder­de.

De weg naar Arani was goed, zei men, maar wij zagen dat an­ders. Vanuit Arani probeer­den we de weg naar Tin-Tin te nemen, maar door de afwezigheid van borden kozen we fout en reden we op zeker moment naar Mizque. Tussen Punata

9

>

<