Page 20

EEN REIS IN BOLIVIA 1988

de man die er over ging was er niet. Na een uurtje arriveerde hij en zei ons een monster te brengen. Dat deden we. Er bestond geen enkele probleem, alleen moesten we nog even een formulier halen in een bepaald kantoor. In dit kantoor bleken ze veel formulieren te hebben. Op straat er voor boden mannetjes met typemachines aan de formulieren in te vullen. Wij kregen formulier 148 en na korte tijd waren wij in het bezit van een gezondheidsverklaring en een uitvoervergunning, een reden om de plantjes niet op te sturen, maar gewoon mee te nemen.

We gingen ons ticket nog eens confirmeren, zoals aangeraden was. In dit kantoor bleek ons, dat je voor Bs 42,- van Cochabamba naar Sucre kon vliegen en voor Bs 80,- van Sucre naar La Paz. Dat leek aantrekkelijk, want per bus was je Bs 28,- kwijt en had je een reis van 24 uur over ons al bekende dirt-roads. Er was echter nog een alternatief: de trein. Op het station hoorden we, dat de treinreis iets duurder was dan de busreis, met als bijkomstigheid, dat je vier dagen moest wachten in Oruro. De keus was niet moeilijk: we kochten vliegtickets.

We hadden nog voldoende tijd over om een bezoek te brengen aan de botanische tuin van Martin Cardenas in Cochabamba. Hiervoor wandelden we een half uur bij een behoorlijk hoge temperatuur. Dit was haast even vermoeiend als het beklimmen van een heuvel om plantjes te zoeken.

De tuin was niet spectaculair. We hadden al geen hoge verwachtingen gehad, maar desondanks viel het nog tegen: of de tuin werd opnieuw aangelegd of hij was verwaarloosd. Het restant van de verzameling van Cardenas bevond zich in een gesloten afdeling. Voor ons ging het hek open. Er stonden vrij grote planten zonder ook maar een etiket. De meeste planten zagen er niet erg levenslustig uit. In deze verzameling hadden nog niet lang geleden isotypen van heel wat nieuwbeschreven soorten gestaan. Het was allemaal verloren gegaan.

De man die ons dit vertoonde vond, dat we kennis moesten maken van Dr. Marquez. We konden deze buitengewoon belangrijke man helaas niet laten zien, door welk instituut of universiteit we uitgezonden waren, maar hij verwaardigde zich toch ons te antwoorden. Van de planten van Cardenas kon hij niets zeggen. Men was onder zijn leiding juist begonnen een onderzoek te doen naar het werk van Cardenas. We werden een kamertje binnengelaten, waarin een grote hoeveelheid periodieken ongeordend was opgeslagen, waaronder Succulenta en KuaS. We bedankten de heer Marquez hartelijk, dat we dit allemaal hadden mogen zien en wandelden, een ervaring rijker, terug naar het centrum van de stad. Hier waagden