EEN REIS IN BOLIVIA 1988

EXIT

36

30

20

10

SORTIE

vrijdag, 29 juli.

 

Hanneke bracht ons, Kik en mij, naar het vliegveld van Frank­furt. Natuur­lijk stopten we precies aan de verkeerde kant van de "Abflug", zodat we met onze bagage: rugzakken + handbagage, een pittig stukje mochten lopen. Men kan dat natuurlijk opvat­ten als een laatste training. Bij de balie van Varig bleek, dat het vlieg­tuig dertien uur vertraging had. Op kosten van de maatschappij werden we onderge­bracht in het Sheraton hotel, waar we elk een aardige kamer bezetten. Verder kregen we een bon voor een behoorlij­ke maaltijd, maar het pilsje van DM 9,- moesten we zelf betalen. Het was een wat vreemde start van onze reis, waardoor we misschien niet volop genoten van onze riante kamer.

 

zaterdag, 30 juli.

 

We sliepen goed en om zeven uur waren we weer present. Op mijn kamer had ik al gele­zen, dat we konden kiezen tussen een Continentaal ontbijt of een Ameri­kaans. Dit gold echter niet voor ons: Varig had een eigen ontbijtzaal, waar ieder zich overvloedig te goed kon doen.

Voor de zekerheid gingen we nog even naar de balie, om te horen, dat het vliegtuig nog een uur later zou vertrekken en we in Sao Paulo twee dagen zouden moeten blijven. We waren dus ruim op tijd om een flinke poos te wachten, maar eindelijk gingen we dan toch door de douane. Zoals ik hoopte, kreeg ik een plaats aan het raam achter de vleugel en we werden getrak­teerd op een schitterend uitzicht. Het weer was redelijk. We zagen heel wat dorpen en wegen onder ons. Bij de kust nam de bewolking toe, maar de kustlijn was heel goed te zien. Na enige tijd kwamen we weer boven land: Noord Spanje. Daarna kwam echt de Atlantische Oceaan, die werkelijk heel groot blijkt te zijn. In de verte waren op zeker moment eilanden te zien, waarschijnlijk de Kaap Verdische eilanden.

De maaltijd aan boord was geen traktatie. Om de tijd te doden werden we verblijd met een drietal niet boeiende videofilms. Daar moet je nou eenmaal door heen bijten.

Boven Brazilië was het eerst onbewolkt. We hadden een fantas­tisch uit­zicht. Om goed zeven uur plaatselijke tijd kwamen we aan in Sao Paulo. Wat nu? Het bleek, dat we moesten uitchec­ken. Dat viel niet mee: voor ons stond een rij van twee meter. Van deze mensen hadden er heel wat hun naam niet op correcte manier op

>

<

2