EEN REIS IN BOLIVIA 1988
het immigratiekaartje geschreven.
De controlerende ambtenaar dreigde hiervan overspannen
te raken, maar na twee uur waren we hem toch gepasseerd. Nu bleek mijn rugzak niet
bij de bagage te zijn. Na enige tijd zoeken vonden we iemand, die de rugzak apart
gezet had, omdat de label er af gegaan was. Misschien ontliepen we hierdoor de wachttijd
van het checken van de binnenkomende bagage, want we werden buitenom geleid. Na
nog een zwartwisselaar te hebben afgeschud gingen we op zoek naar de balie van Varig.
Hier werden we verwezen naar een zekere mevrouw Rosario, die eventuele problemen
voor ons prettig oploste: we kregen een bon voor een taxi, een bon voor verblijf
en eten in het Hilton hotel en nog een bon voor een taxi voor de terugreis naar het
vliegveld. En zij verzekerde ons, dat we de volgende dag konden doorvliegen naar
La Paz. Tegen half tien 's avonds, Nederlandse tijd half drie 's nachts, arriveerden
we in het Hilton hotel. Daar werd lekker deftig gebarbecued. Onze kleding was misschien
niet in overeenstemming met de normen, maar wij werden zonder moeite getolereerd.
Het diner werd opgeluisterd door een zeer beschaafd spelend en zingend trio (gitaar,
bongo en kalebas), dat afgewisseld werd door een pianiste. Na de derde biefstuk vonden
we het evenwel welletjes en gingen naar bed: "Het heeft allemaal wel wat."
zondag, 31 juli.
Ik begon met een brief naar huis te schrijven, die wegens staking bij de posterijen
mee ging naar La Paz. Na een decadent ontbijt gingen we op goed geluk de stad in.
Het was fris en bewolkt en er waren weinig mensen op straat. Al gauw kwamen we op
een markt met o.a. schilderijen, half-
Een snelle taxi bracht ons weer naar het vliegveld, waar we naar de Boliviaanse luchtvaart-
3