EEN REIS IN BOLIVIA 1988
Een campesino floot naar ons. Hij had in de bergen bergkristal gevonden en bood het te koop aan. Hij wist wel niet wat het waard was, maar hij hoopte toch op een leuke prijs. Voor een paar boliviano's werd ik de gelukkige eigenaar. Inmiddels was het weer flink koud geworden en met onze dikke jas aan nuttigden wij onze cena.
woensdag, 10 augustus.
De nacht brachten we door in onze slaapzak op het bed. We hadden gevraagd, of de muziek wat zachter kon, zodat we er niet weer tot vier uur last van zouden hebben zoals enkele nachten eerder. Na tien uur slapen begroetten we een dicht bewolkte dag. Er was geen water om ons te wassen.
De wachters van de peaje stonden ons toe gratis op en neer te rijden naar Copacuncho. Langs de weg waren er geen mogelijkheden cactussen te zoeken en we voelden ons wat lusteloos. We besloten terug te rijden naar Cochabamba.
Vanaf km 90 wilden wij geregeld even kijken langs de weg. Elke zeven kilometer stopten we en vonden steeds sulco's.
Bij km 50 ontdekten we nog een parodia.
Inmiddels was de bewolking verdwenen en de temperatuur weer flink gestegen. We vonden het welletjes. We zochten het alogamiento in Punata op, waar we eindelijk weer een warme douche konden nemen, deze keer zelfs zonder gevaar voor ons leven. De cena was beperkt: alleen de segundo werd geserveerd: rijst, een paar gebakken aardappelen, vlees en een gebakken ei.
donderdag, 11 augustus.
Het bleek, dat het bed van Kik niet geheel vrij geweest was van vlooien. Hij was 's nachts dan ook geaccepteerd als gastheer. Dit was niet erg, maar wel storend. We merkten, dat we ondanks een flinke nachtrust niet helemaal fit opstonden. We besloten kalm aan te doen. Toch gingen we de bergen in tegenover Punata, want daar zou S. hoffmanniana kunnen staan. Daar we de kortste weg naar boven namen, moesten we langs diepe geulen en door struiken met gemene dorens, die ik in Aiquile al had leren kennen. Nu was Kik aan de beurt. Een doren drong door de schoenzool in zijn voet. Gelukkig bleek het met een sisser af te lopen. Boven gekomen konden we sulco's verwachten, maar na een half uur zoeken gaven we het op. We zouden dus geen S. hoffmanniana vinden.
We reden verder naar Cochabamba en maakten ons toch lichtelijk zorgen om de
18