Page 24

EEN REIS IN BOLIVIA 1988

dinsdag, 16 augustus.

Vandaag gingen we weer een klapper maken. Met de four-wheel-drive van $ 50,- per dag (!) zouden we ik weet niet waar komen.

Eerst waren we nog getuige van de "dag voor de hond". Het was ons al opgevallen, dat de mensen vriendelijk zijn tegen hun dieren. Deze dag kreeg de hond van het alogamiento een versierde halsband om en werd hij door alle aanwezigen hartelijk gefeliciteerd. Een week later zagen we nog steeds versierde honden, maar dan met velpon en crepe-papier. In dat geval is een felicitatie meer op zijn plaats, als het papier er af gaat.

Met grote verwachtingen arriveerden we bij de autoverhuurder. Tot onze verbazing was er een voorwiel van de auto afgenomen. Een kleinigheidje: over een uurtje was hij klaar. Wij prezen ons gelukkig, dat de baas zo precies was, dat hij ons niet met een defecte wagen op pad wilde sturen. Kik zorgde voor de fourage, ik ging na een uurtje de auto ophalen. Nu lagen er twee wielen af. Een uur later was de aandrijfas gedemonteerd. Maar om twaalf uur zou de auto klaar zijn.

Wij gingen naar Entel om naar huis te bellen. Voor Bs 22,- kun je drie minuten bellen zonder problemen. Om twee uur deden we weer een poging de auto mee te krijgen. Er was geen enkele vordering te bespeuren en de monteur vermoedde, dat het wel tot de volgende ochtend zou duren, voordat de auto rijklaar zou staan. Daar gingen onze dagen!

We besloten een taxi aan te houden. De taxichauffeur was bereid ons drie uur te rijden voor Bs 40,- tot een maximale afstand van ongeveer 15 km. We namen plaats in een oude amerikaan, die voorwielaandrijving had. In de bochten schoof de achterkant vanzelf in de goede richting. We gingen in de richting van Ravelo. Daar waren immers zoveel sulco's gevonden, dat we ongetwijfeld succes zouden hebben en daar werd het weer eens tijd voor.

Onmiddellijk na het vliegveld vonden we L. cinnabarina op een stenige heuvel. Een achttal kilometers verder op een heuvel van kalkzandsteen vonden we een klein groepje sulco's op 3400 m hoogte. Ondanks verder zoeken bleef het hier bij dit ene groepje. We reden verder en stopten nog twee keer. Beide keren hadden we nu onmiddellijk succes.

De chauffeur was even enthousiast als wij. Hij had nog nooit zulke plantjes gezien en ook nog nooit gringo's ontmoet, die ze zochten.