EEN REIS IN BOLIVIA 1988

EXIT

36

30

20

10

SORTIE

was. Na een korte diskussie werd dat dan ook gere­geld. Het vlieg­tuig van 16.50 uur ging al om 18.00 uur, dus wij waren niet ontevreden. Na twee en een half uur vliegen landden we in Bolivia in Santa Cruz de la Sierra. Hier kregen we snel en soepel een verblijfsvisum voor dertig dagen en konden we overstappen in een vliegtuig naar La Paz.

Het vliegveld van La Paz, "El Alto", ligt op 4100 m hoogte. Wij gingen ons voorbe­reiden op de gevreesde "hoogteziekte". Door de ijle lucht hebben mensen, die net van zeeniveau komen, vaak problemen. En inderdaad, na enkele minuten had ik het gevoel, alsof ik een kilometer had lopen draven. Onze bagage werd door een kruier opgezocht en zonder problemen passeerden we de douane. Buiten werden we aangeklampt door een dame, die "werkte" voor een hotel, of misschien wel voor alle hotels van La Paz. Op kordate wijze probeerde ze de argeloze gringo's te overrompelen en hun een ritje per taxi naar Tiahua­nako (bij Tiwanaku) te laten maken voor veel dollars. Toevallig bleek haar man taxi-chauf­feur te zijn. Ze brachten ons voor $ 10,- naar het Milton hotel (niet Hilton!), waar we voor Bs 28,- per nacht een kamer had­den. Dit was goedkoop, zeiden ze. Verder kwamen we overeen, dat we de vol­gende dag voor $ 50,- naar Tiwanaku zouden gaan.

maandag, 1 augustus.

 

Hoewel ik gedacht had mijn horloge op Boliviaanse tijd gezet te hebben, stonden we toch op om zeven uur in plaats van acht uur. We hadden redelijk geslapen en het gevoel van te kort aan lucht was minder geworden. Wel hadden we lichte hoofdpijn, maar dat kon veroorzaakt zijn door vermoeid­heid. Aanbevolen was "mate de coca" te drinken tegen de hoogteziekte. Wat het effect hiervan was, liet zich moeilijk beoordelen. We bleven de hele dag wat vervelend. Overigens was ons ook geadviseerd de eerste dag in La Paz kalm aan te doen, eventueel in bed te blijven en zeker niet te roken. Wij waren echter eigenwijs en wilden toch naar Tiwanaku. Je moet de tijd immers effectief besteden?

Op straat zagen we inmiddels steeds meer Boliviaanse vrouwen met zwarte of soms bruine bolhoedjes op. Ze hadden wat han­delswaar bij zich en gingen op de stoep zitten, waar ze voor een omzet van misschien Bs 10,- een hele dag bleven zitten.

Om tien uur stond er een grote Dodge voor ons hotel. De taxi­chauffeur van gisteravond had een andere chauffeur gecharterd. Hijzelf zou echter tickets voor

4

>

<